Scrambles (Bomb The Music Industry!)

Ik heb 12 dagen na de release eindelijk de nieuwe Bomb The Music Industry! gedownload. Ik was eerst van plan te wachten tot ik hem op cd en/of lp zou kunnen bestellen, maar dat blijkt nog even te duren uiteindelijk. Wel siked voor een 'hard copy' binnenkort, want er zit een graaf zine bij en al, 't blijkt heel cool te zijn.
Maar voorlopig overleef ik met gratis en legale MP3's van Scrambles, reeds de 5de full length van BTMI!-entwege. Als ge de vorige 4 nog niet kent, checken! Links staan onderaan.

Voor fans van: ska, poppunk, punkrock, hardcore, synthesizers, Arrogant Sons Of Bitches, uitroeptekens, Mustard Plug, leuke muziek, …

Dus, vandaag heb ik voor het eerst Scrambles volledig beluisterd. Ik had al enkele maanden geleden enkele demo's kunnen bemachtigen, van pakweg de helft van de nummers. Natuurlijk niet zo'n goeie kwaliteit dus ook niet echt een referentie. Doch, ik was toen heel enthousiast over 't algemeen. Na een tijdje heb ik ze wel even opzij laten liggen.
Maar toen ik vandaag Scrambles terug opzette, zat ik toch met gemengde gevoelens. Enerzijds werd ik er bij de 1ste luisterbeurt niet zo wild van, anderzijds zaten er wel een paar goede nummers tussen. Ondertussen heeft het album al meerdere luisterbeurten ondergaan en het klinkt steeds beter, mijns inziens. Een 'groeialbum', noemen ze zoiets.
Scrambles begint met Cold Chillin' Cold Chillin', direct mijn minst favoriet nummer op het album. Vandaar waarschijnlijk de oppervlakkige teleurstelling in het begin. Het gaat verder waar Get Warmer! ophield, het nummer namelijk doet denken aan The Last Party (Foul), het laatste nummer op hun vorig album. The Last Party (Foul) was ook daar mijn minst favoriete nummer, een akoustisch, slecht opgenomen kort nummer. Niet wat ik verwacht bij BTMI!, maar ja, Jeff Rosenstock moet het zelf weten hè! Ge kunt niet ontkennen dat hij enorm open-minded is en een muzikaal genie.
Het volgende nummer is Stuff That I Like. Catchy gitaar, catchy beat, direct terug de typische BTMI!-mood. Ik hou enorm van hun climaxen richting het refrein, wat ook hier weer geslaagd is. Stuff That I Like is stuff that I like.
It Shits!!! gaat verder de goede kant uit. Zelfs een leuk synth-deuntje dat wat aan een videospelletje doet denken. Thematisch gaat het over hoe hard sommige dingen, in dit geval werk denk ik, stoem zijn. Werk en dingen die stoem zijn zijn vaak wederkerende thema's bij BTMI!, vaak zelfs een combinatie van de 2. Enorm cool is de gast-zang door Kepi Ghoulie en Dino van de Groovie Ghoulies. Verrassend, verfrissend en voor fans van beide bands een coole extra! En wie is er nu geen fan van beide bands?
Fresh Attitude, Young Body klonk me dankzij de demo's bekend in de oren. Het is een nummer dat blijft hangen, vooral dankzij het terugkerend muzikaal thema.
Het album wordt terug wat rustiger met Wednesday Night Drinkball, onder een gemoedelijk deuntje schreeuwt Rosenstock zijn longen uit over het feit dat woensdag niemand met hem iets wil gaan drinken omdat zijn vrienden wél allemaal een job hebben.
25! begint nogal minimalistisch, maar bouwt op tot een waar feestnummer. Growing up sucks bigtime, maar dit nummer geenszins.
Het volgende nummer, $2,400,000, is titelgewijs niet veel anders dan het voorgaande. Het duurt een zestal minuten, maar de eerste 2,5 minuten hadden mijns inziens weggelaten mogen worden. Het sleept net iets te lang aan. Lengtegewijs is het te vergelijken met Get Warmer op het vorige album, maar $2,400,000 weet mij niet mee te doen zingen, noch mijn aandacht vast te houden, wat bij Get Warmer wel lukte. Een beetje een gek en misschien misplaatst nummer.
Want in Gang Of Four Meets The Stooges (But Boring) herken ik terug de oude BTMI!, het had zo op Album Minus Band kunnen staan. Niet dat ik de nieuwe BTMI! (die in principe niet zo heel anders is) minder smaak. BTMI!-albums staan sowieso garantie voor variatie, en dat is ook bij Scrambles gelukt, maar sommige nummers zijn gewoon niet zo mijn ding. Dat kan gebeuren, hè!
De tekst van 9/11 Fever!!! spreekt voor zich. Eén van de betere nummers op Scrambles, catchy en dansbaar.
(Shut) Up The Punx!!! is titel-gewijs dan weer het beste nummer van het album. De blazers in dit nummer en de upbeat gitaar strokes zorgen voor de ska-sfeer uit mijn luidspekers. BTMI! heeft altijd veel ska-invloed gehad, maar tegelijk hebben ze zoveel andere invloeden. Dat maakt hen ook zo interessant.
Can I Pay My Rent In Fun? profileert zich momenteel op de myspace, en met reden. Meer ska, meer catchyness, meer van dat gezeur over te weinig geld en geen werk waar we allemaal toch van houden. Heel coole vocale effecten.
Saddr Weirdr vond ik beter in puur akoustische versie zoals op de Pink Couch Session. Maar het is een goed nummer, coole drum-gedeeltes van Mike Costa.
Scrambles sluit af met Sort Of Like Being Pumped, een half-akoustisch/half-elektrisch nummer. Er is een gast-verschijning van Laura Stevenson met banjo en stem. Het banjo gedeelte is een ware streling voor het oor. Het begint als een rustig nummer, explodeert dan in een typisch BTMI!-esque, vibrant nummer met allerlei extra geluidjes hier en daar die toch elke keer perfect zien te passen. Met Jeff die 'When I saw (x1000)… the sunset' zingt is het een prachtige afsluiter van een album dat elke keer beter wordt.

Na 3 keer luisteren sta ik duidelijk al een pak minder kritisch tegenover Scrambles. Bomb The Music Industry! did it again, in mijn ogen, en ik ben steeds maar benieuwder naar een cd- en/of lp-versie.

(Shut) Up the punx!

Links:
Official site
Myspace
Download Scrambles + Artwork, Lyrics, Liner notes
Download andere albums van Bomb The Music Industry!
Pre-order Scrambles
Jeff Rosenstock speelt Saddr Weirdr akoustisch on If You Make it