Mixtapes on a CD

Deze band heb ik maar recentelijk ontdekt. Mixtapes is een redelijk nieuwe band uit Ohio. Ik zou ze definieren and power pop, pop punk, indie rock, catchy.

Hun album heet Maps, het kwam dit jaar uit, valt gratis te downloaden en bevat liedjes:
1. Sunrise
2. Maps
3. Nothing Can Kill The Grimace
4. And If We Both Fail?
5. The Mixtapes Misplaced Missed Takes
6. Road Apples
7. Hope Springs Eternal
8. OrangeYellow
9. Moonglow
10. Sunsets

Een opwekkende cover, een leuke bandnaam en schattige songtitels nodigen de gemiddelde Popcore dork alvast uit om dit album eens te beluisteren. Sunrise brengt u al meteen naar Happyland, de rustige, en zelfs rustieke, intro bereidt een up-tempo nummer voor waarin zanger Ryan en zangeres Maura hun lichtgevoelige stemmen tentoon stellen. Enorm mooie stemmen die niet beter bij het genre hadden kunnen passen. Hun sound doet denken aan Delay, Defiance, Ohio en the Moldy Peaches bijvoorbeeld.
Sterke band die niet verveelt gedurende het hele album. Korte nummers, to the point, maar genoeg flexibiliteit om her en der een stevige tempowisseling in te voeren. Stevige ritmesectie, geweldige gitaarhooks en self-proclaimed harmynies zetten Maps op de map. De teksten zijn leuk. Niet het eufemistische 'leuk', maar leuk in de ware betekenis: plezierig, tof, aangenaam om te luisteren en mee te zingen.
Dit album past perfect bij uw zomer, dus zodra de zon weer schijnt, denk er dan aan dit eens te checken.

I could write a book on how you could lose all your friends.

Dear Landlord part II

Vorige week vrijdag is denk ik tot nu toe al den beste vrijdag geweest van 2010. De Kroenkel in Nijlen was mijn bestemming, en ik ben er geraakt. Thank God.

The Dutch Rudders waren de 1ste gasten die het podium betraden met een instrument. 3 gasten uit Zele in een relatief nieuwe punkrock band. Voor relatief nieuw te zijn hadden ze al een aardig repertoire, nochtans. Simpel maar catchy, meezingbaar na de 1ste keer en met wat pech blijven de liedjes nog in uw hoofd zitten. Ze deden me wat denken aan the Murderburgers, qua snelheid vooral. Ze nemen duidelijk een humoristische aanpak, zoals blijkt uit nummers als Squirting of Freakshow. Dat laatste nummer werd overigens proper aan mij opgedragen, de reden wezende dat ik lelijk ben en ne grote neus heb. Leuke mensen, die Dutch Rudders. Afin, goeie show, niet altijd even strak of correct, gewoon leuk en catchy. De Descendents cover was zeker niet ongepast. Ik hoop dat ze blijven verder doen en verder geraken. Dutch! Rudder! Army!

The Real Danger was de 2de band on stage. Ze waren met 5 man en ze kwamen uit Nederland. Ik had hun cd zo wel eens met een half oor beluisterd, dus ik was vooral benieuwd hoe het me live zou aanspreken. En ik werd verrast. Wat een show! Enorm strak, goeie nummers, goei tempo. Cover van Screeching Weasel's Guest List (1 van de beste nummers op 1 van de beste CD's ooit). Eigen nummers zijn goed opgebouwd en doen aan Descendents of zelfs (het snellere materiaal van) The Get Up Kids denken. De 'rhythm' gitarist (denk ik) moet één van de snelste zijn die ik al heb bezig gezien. Holy fuck. Heel strakke show, ik ga zeker proberen ze een volgende keer nog eens mee te pikken. 2 lp's gekocht en ne 7" gekregen, zeker de moeite!

De voorlaatste band was een coverband. Maar wel een specifieke coverband. Generation XXX bestaat/bestond (ik heb geen idee of dit éénmalig was ofdat ze ermee doorgaan) uit leden van The Priceduifkes en The Crackups en spelen/speelden Nobodys covers. De setlist kwam voornamelijk uit -guess- het album Generation XXX. Gezien dat het enige Nobodys album is dat ik ken en gezien ik dat wel steengoed vind ben ik toch redelijk loos kunnen gaan. Bij het eerste nummer had ik bijvoorbeeld al nen bloedneus. Niet plezant maar ook niet erg. Punk rock.
Heel snelle, strakke set, goei sfeer, veel gedans. Doing it for the kids.

De laatste band was Dear Landlord. "Yo, ik ga naar voor gaan want ik vind dit ne kei goeie band." En en effet, den beste band van de wereld annis 2009-2010 heeft zich nogmaals bewezen. Kei goeie set, alle hits, meer dan in Helchteren denk ik. Jammer dat ze Heartbroken Handshakes niet gespeeld hebben, want dat stond blijkbaar wel op de setlist. Dat nieuw lied was er ook weer bij. Overal kei hard met meegezongen, in mensen hunne nek gaan hangen, ne onverwachte crowdsurf op 't einde, veel dansen… Man, man, zo ne coole show! Beste show van 2010 hands down.
Ik heb achteraf dan nog tegen de gitarist gezegd dat ze "the best band in the world" zijn, en nen EP gekocht van Todd Congeliere die uitgebracht is door den andere gitarist.

Dan ben ik heel zat geworden op de punkrockafterparty, gefeest, uiteindelijk nog backstage in ne zetel gaan hangen en daarna weet ik niks meer.

Beste vrijdag van dit jaar.

Who's the greatest band in the history of the world? Dear Landlord is the best.
Who's the greatest band - in the history of the land? Dear Landlord! Dear Landlord is!

Dear rent. Dear landlord.

Woensdag 5 mei was een dag waarnaar ik heb uitgekeken sinds begin januari. Niet omdat het der verjaardag van Karl Marx is, of omdat ze dan in Mexico Cinco de Mayo vieren, zelfs niet omdat het dan 175 jaar geleden is dat de 1ste Europese spoorweg werd gebruikt (en sindsdien alleen maar minder efficiënt is geworden).
Nee, 5 mei 2010 duidt op de datum dat Dear Landlord, den beste band van het jaar 2009, het jaar 2010 en van de wereld, afdaalde naar België.

Ik doorkruiste lange afstanden en korte afstanden tussendoor alvorens ik JH De Zool in Helchteren bereikte. Aldaar kwam ik aan op de moment dat the Rejected Bastards hun set afsloten. Jonge kerels, veel energie, goeie songs. Dat komt zeker goed.

De volgende band die iets later dan gepland het podium betrad waren The Priceduifkes. De X-ste keer dat ik ze zag, maar het blijft goed natuurlijk. Same shit, different day. Same set, different crowd. Goeie muziek, coole sfeer, Nobodys cover, Buzzcocks cover, Loser Anthem.

Waar het voor mij allemaal om draaide was de afsluitende band, die niet rap genoeg konden beginnen oor mijn part, gezien ik een bus moest halen. Dear Landlord was een epifanie op het podium voor mij. Half Copyrights, half Rivethead, kleine drummer. Inzetten met Park Bench, en wat volgde was een vlaag, een waas, een storm van nummers die elke horende mens enkel kan beschrijven als 'kei goed'. En een nieuw nummer, dat redelijk traag begon maar ontaarde in een catchy schijf. High Fives. I Live In Hell, I'm Not Sayin' Get 'Er Done… World That We Never Made. Three To The Beach als afsluiter loste mijn verwachtingen volledig in:

Three To The Beach is enorm goed opgebouwd en straalt gewoon energie uit. Ik daag u uit om stil te blijven zitten! Ik wed dat zo'n nummer live echt een bom is. (Ik zou alvast volledig doorslaan, me dunkt.)

Enkel jammer dat ik constant de klok in 't oog moest houden, en dat ik om 12 na 10, toen hun set gedaan was toch echt moest doorgaan voor mijn bus te halen. Jammer dat ik de bisnummers gemist heb (Rosa, bijvoorbeeld, toeme), maar ik ben content dat ik er geraakt ben.
Dear Landlord is ne wereldband. Ik raad iedereen aan om 21 april een kijkje te gaan nemen in JH de Kroenkel in Nijlen en aldaar een muzikale revelatie te ondergaan.

WE'RE NOT THAT HOPELESS
WE'RE NOT AS FUCKED AS YOU THINK.

Check it.

Parry Motherf@#!*&g Gripp

Snelle ten-hemel-prijzing van deze held der helden.
Parry Gripp speelt bij Nerf Herder maar maakt daarnaast solo liedjes. Veel. Ludiek. Leuk. Experimenteel. Elekronisch. Hamsters.
Hij haalt veel inspiratie uit filmpjes van dieren die gekke dingen doen, nacho's in het algemeen, en in feite alles wat met dieren en voedsel te maken heeft.

Een greep uit het aanbod, the essential Parry Gripp:
More Blades = Better Shave: een herwerking van Blitzkrieg Bop aangaande scheermesjes.
Do You Like Waffles?: één van zijn eerste hits, aangaande wafels en hun heerlijk smaak.
You're My One, You're My Only, You're My Beer: ballade aangaande bier
Cat Flushing A Toilet: katten spoelen graag het toilet door. they don't care.
Hamster On A Piano (Eating Popcorn): hoogstwaarschijnlijk het beste ooit. bestaat ook een Sing-A-Long Training Lesson van. C-G-F-FG (zie ook: Bieber Eating A Twiglet, Gecko On An Accordion (Eating Nachos), T-Shirt Of A Wiener Dog On A Minimoog)
This Is My Ringtone: "everybody look at me I got a 3G"
iPad: een nummer aangaande iPads en nachos. "yeah, in your face"
Nom Nom Nom Nom Nom Nom Nom: schattige diertjes eten.
Last Train To Awesome Town: aangaande feestjes en nachos
The Girl At The Video Store: één van de weinige -misschien zelfs het enige- volwaardige nummer. echt kei goed. lov the girl at the video game store.
This Is The Best Burrito I've Ever Eaten: upbeat nummer over burrito's.
Fuzzy Fuzzy Cute Cute: "yeah, you just keep on dancing on that cellphone, you crazy little chicken. wow… hedgehog's got a new flatscreen."
Up Butt Coconut: x100
Young Girl Talking About Herself: aangaande female vlogs. "I was like, she was all - he was all, they were like - we were all like - OMG like totally - we were like, I was all - they were all, he was like - she was like all - totally like OMG"
Shopping Penguin: aangaande een pinguin met een rugzak die graag de winkels afstruint.
Chimpanzee Riding On A Segway: "don't that lady look surprised?"
Spaghetti Cat (I Weep For You): episch nummer over spaghetti kat.

EN VEEL MEER.

Souls and Gods and Queens

Eén van de coolste affiche-designs van de laatste paar jaar trok me op maandag 26 april richting een kraakpand in Gent.
Midnight Souls supportte de Amerikaanse band God And Queens.

Midnight Souls bracht om te beginnen enkele nieuwe nummers te berde. Met een nieuwe gitarist ook! Als ik jou was, ik zou alvast siked worden. Klonk enorm goed. De gekende nummers waren ook weer spot on. De muzikale voorstelling van een eenzame zondagavond in de herfst. Of zoiets. En de zanger… wow. Ik wil hem gewoon een schouderklopje geven en zeggen "'t komt wel goed". De hoeveelheid passie en gevoel dat er uit zijn strot komt is onvoorstelbaar.
FUCK THE UNIVERSE
AND FUCK ME.

Gods And Queens was geen alledaagse hardcore band maar nam elementen van post-muziek, hardcore en experimenteert daarmee. Het product is een sterke band die blijft boeien. Zang zat goed op zijn plaats en hun nummers hebben geen titels. Heel erg onder de indruk. De muzikale voorstelling van een eenzame zaterdagavond in de winter. Of zoiets. Tape/lp/cd gekocht, allemaal nog eens enorm cool artwork ook! Coole band, check it.